مریم بهروزی‌نیا در سال ۱۳۷۳ (تهران) به دنیا آمد و تحصیل در رشته‌ی معماری را در سال ۱۳۹۷ به پایان برد و سال ۱۳۹۸ استودیوی خود را تأسیس کرد. آزمودن رسانه‌هایی هم‌چون عکاسی، طراحی و مجسمه‌سازی را برای دوره‌ای چهار ساله آغاز کرد و سپس به تجربه‌های مفهومی در استودیوی شخصی خود، فضاهای شهری و طبیعت پرداخت. عکاسی ماکرو از اجزای طبیعت و توجه به بافت و جزییات آن موجب راه یافتن فرم‌های طبیعی به مجسمه‌های انتزاعی او شد. از نخستین تجربه‌های مجسمه‌سازی کار با مواد طبیعی مانند پشم، کاغذ، زغال و گرافیت بود که مواد اصلی خلق آثارش را تشکیل دادند و هم‌چنین خلق اثر در طبیعت با مواد موجود نسبت به ساختار فضا در روند او دیده می‌شود. تجربه ی تکنیک‌های گوناگون مجسمه‌سازی و استفاده از ابزار و عناصر مختلف، هم‌چنین تجربیات فردی در راستای خودشناسی و تعمق در وجود و روان انسان او را به سمت خلق آثار مفهومی و َ اشکال انتزاعی سوق داد.
آثار مریم بهروزی‌نیا:
دیالکتیک وهم و واقع
کند و کاو برای شناخت چگونگی تعامل جهان ذهنی‌ام با جهان واقعی، مرا به بودن در ورطه‌ای میان این دو جهان سوق می‌دهد. این بودن برای من به تداوم حضور در این ورطه‌ی حد فاصل انجامیده، روندی که در گذر زمان الگویی تکرارشونده ایجاد کرده که طی آن تلاش می‌کنم هر بار گسترش مرزهای ذهنی‌ام را به اَشکال مختلف تجسم ببخشم.
گاهی میل به پرسه زدن در جهان واقعی به شکل کیلومترها خط سیال در می‌آید که تحت تأثیر جهان ذهنی‌ام، بدنم و مکانِ حضورم شکل می‌گیرد.