محمدباقر محسنی دانش‌آموخته رشته معماری است. علاقه به ساختار و سازه از نوجوانی همراه وی بود و با تحصیل در رشته مهندسی مکانیک طراحی جامدات و سپس در رشته معماری، کنار کارهای فنی، به پژوهش‌هایی در زمینه ساختا‌رهای نوین دست می‌زد. وی پس از تحصیل فعالیت خود را در زمینه معماری آغاز کرد ولی دغدغه محدودیت‌های زمانی و اجرایی معماری همواره با وی بود. طراحی حجم‌های هنری پاسخی به این دغدغه فکری بود، چرا که توانست آزاد از بند زمان و مکان به آفرینش فرم دست بزند. توجه به فرم و ساختار در کنار محتوا و پرداختن به جزییات اجرایی به همراه استفاده جسورانه از مصالح در سبک خاص خودش، از مؤلفه‌های دست‌ساخته‌های او است که آن‌ها را در قالب زیور ارایه کرده. در مجموعه آثار متأخر او، شاهد بیان دغدغه‌های ذهن معمارانه وی با استفاده از تکنیک برش صفحات فلزی و فرم بخشیدن به آن‌ها در شیوه منحصر‌به‌فرد اسلایس فرمینگ هستیم.
آثار محمدباقر محسنی:
در هنر، مرزها لبه‌های بیان خلاقانه را تعریف می‌کنند و در عبور از مرزهاست که می‌توان ناشناخته‌ها را کشف کنیم. تقابل مرزها و ورای آن‌ها شبیه به تجربه انسانی است و طبیعت ما را وا می‌دارد تا از مرزها گذر کنیم و هنر به مثابه دریچه‌ای‌ست که به ما فرصت می‌دهد تا در مرزهایی که زندگی ما را شکل می‌دهند، بازنگری کنیم. هنری که در تعامل با مرزها و ورای آن‌ست، ما را دعوت می‌کند تا طرح‌های خود را به چالش بکشیم و الهام‌بخش ما در تصور جهانی‌ست که محدوده آن ساخته ذهن خودمان است و ما را دعوت می‌کند تا به‌سوی ناشناخته گام برداریم، و مرزها را به پلی برای کشف و تحول تبدیل کنیم. مجموعه هورنو نتیجه تحقیق و پژوهش در عناصر سازه‌ای کاربندی‌ها و رسیدن به الگوریتمی‌ست که با تغییر پارامترهای آن می‌توان فرم‌های بسیاری خارج از محدوده و مرزهای فضای زیر گنبد به دست آورد.
