نورعطر

کاين بوتو (1970) و مارتا روپرز (1977) هم‌بنیان‌گذار استودیوی نورعطر هستند.

این استودیو به توسعه تجربیاتی اختصاص دارد که پتانسیل رسانه‌های نوظهور را مورد بررسی قرار می‌دهند و زیر سؤال می‌برند. آثار نورعَطَر از فضای ترکیبی بین آفرینش هنری و توسعه فناوری سرچشمه می‌گیرد. هنر آن‌ها در منطقه مرزی بین فیزیکی و مجازی، بین آنالوگ و دیجیتال رخ می‌دهد.

پروژه‌های پژوهشی آن‌ها بر تاریخ و باستان‌شناسی معاصر تأکید می‌کند که از طریق واقعیت افزوده، محیط‌های غوطه‌ور، تعامل، توهم‌گرایی نوری و دیگر خطاهای دیداری پیشرفته تحقق می‌یابد.

اعضای نورعَطَر آثار خود را در نمایشگاه‌های هنری، جشنواره‌ها و رویدادهایی مانند Sonar (.es) ،Observatori (.es) ،FACT (.uk) ،FILE (.br) ،MAMBA (.ar) ارائه کرده‌اند.

نام نورعَطَر ادای احترامی است به یکی از پیشگامان هنر نور: مری هالوک گرینوالت (بیروت 1871- فیلادلفیا 1951) که عبارات عربی نور (نور) و عطر (ذات) را برای توصیف موسیقی بصری اقتباس کرد. توسط او ایجاد شده است.

فیلوتاکسی:

چیدمان فیلوتاکسی بر اساس عملکرد صوتی و تصویری هم‌زمان است که توهمات نوری را که از روش Vogel یا توزیع یکنواخت دایره‌ای ناشی می‌شود، بررسی می‌کند.

این روش هندسی برای توصیف الگوهایی مانند نمونه‌هایی که در گل آفتابگردان یافت می‌شود استفاده می‌شود. هنگامی‌که این الگوها با سرعت معینی می‌چرخند، به نظر می‌رسد که عناصر تکی الگو به سمت مرکز حرکت می‌کنند.

ساختارهای تکنو ارگانیک جهش‌یافته از گرافیک‌های مولد، که بر اساس الگوریتم‌های رویه‌ای هستند، پدید می‌آیند. نتیجه این الگوریتم‌ها یادآور ساختارهایی است که رشد گیاه یا سازماندهی DNA را تعیین می‌کند و با مناظر صوتی مصنوعی هماهنگ هستند و بینندگان را به غوطه‌ور شدن در سفری تک رنگ در جهان‌های هندسی دعوت می‌کند.

تصویر، صدا و برنامه نویسی: Caen Botto