کاين بوتو (1970) و مارتا روپرز (1977) هم‌بنیان‌گذار استودیوی نورعطر هستند.
این استودیو به توسعه تجربیاتی اختصاص دارد که پتانسیل رسانه‌های نوظهور را مورد بررسی قرار می‌دهند و زیر سؤال می‌برند. آثار نورعَطَر از فضای ترکیبی بین آفرینش هنری و توسعه فناوری سرچشمه می‌گیرد. هنر آن‌ها در منطقه مرزی بین فیزیکی و مجازی، بین آنالوگ و دیجیتال رخ می‌دهد.
پروژه‌های پژوهشی آن‌ها بر تاریخ و باستان‌شناسی معاصر تأکید می‌کند که از طریق واقعیت افزوده، محیط‌های غوطه‌ور، تعامل، توهم‌گرایی نوری و دیگر خطاهای دیداری پیشرفته تحقق می‌یابد.
اعضای نورعَطَر آثار خود را در نمایشگاه‌های هنری، جشنواره‌ها و رویدادهایی مانند Sonar (.es) ،Observatori (.es) ،FACT (.uk) ،FILE (.br) ،MAMBA (.ar) ارائه کرده‌اند.
نام نورعَطَر ادای احترامی است به یکی از پیشگامان هنر نور: مری هالوک گرینوالت (بیروت 1871- فیلادلفیا 1951) که عبارات عربی نور (نور) و عطر (ذات) را برای توصیف موسیقی بصری اقتباس کرد. توسط او ایجاد شده است.
