علیرضا آستانه، زادهٔ ۱۳۶۱، هنرمند کالیگرافی، نقاش و مجسمه‌سازاست. او به سبب استفاده از مدیوم‌های غیر مالوف در کالیگرافی شناخته شده‌است.
در آثار آستانه عمده موضوعات حول محور رابطه نشانه‌ای کلمه و شکل می‌گردند. او با تمرکز بر خط نویسی‌های مهجوری چون خط ناخنی به گونه خاصی از بیان کالیگرافیک دست یافته‌است. آثار این هنرمند و به‌طور ویژه‌ای مجسمه‌هایش جنبه‌های مینیمالیستی و چیدمانی نوآورانه‌ای را در خط نویسی معاصر جستجو می‌کند.
ساخته‌های آستانه تاکنون در بی ینال ها و آرت فرهای بین المللی گوناگونی از جمله بی ینال ونیز، بی ینال شارجه، بی ینال شانگهای، آرت فر وین، آرت میامی، آرت دوبی، موزه هنرهای معاصر تهران و موزه هنر شارجه به نمایش درآمده‌اند.
از آثار شهری او می توان به مجسمه دیواری عالم در خیابان ظفر، چیدمانی در موزه ملک تهران و مجسمه هفت وادی در فرودگاه بین المللی امام خمینی اشاره کرد.
آثار این هنرمند تاکنون در حراج خانه‌های بین‌المللی همچون کریستیز، بونامز، ساتبیز، حراج تهران و میلو فرانسه به مزایده گذاشته شده‌است.
عنوان اثر: نفس مرد خفته
طی سال‌های اخیر رابطه‌ی حروف و معنا محور اصلی کار من بوده است، این پرسش که گذر از معنای القایی حروف و کلمات چگونه می‌تواند به بازشناسی هویت بشری منجر شود؟ در این شناخت شناسی راه حل مینیمالیسم و به طور اخص سل لویت و ساختار مدولار ذهن او چراغ راهی بوده و این آموزه که” ایده ها به ماشینی تبدیل میشود که هنر را می سازد”. تداعی و تطبیق این رهیافت در فرهنگی ایرانی که کلمات بیشترین بار معنا را به دوش کشیده‌اند کار ساده‌ای نیست.
در سازه‌ی پیش رو سعی کردم صدای نفس کشیدن انسان را با تکرار حرف “ه” بازنمایی کنم؛ گویی پژواک انسانی خفته را با تکرار صدای نفس کشیدنش تصویر کرده باشم؛ از طرفی مجسمه‌ی ” صدای مرد خفته” تداعی کننده‌ی خفتگی امر سنتی نیز هست و البته رجوعی‌ست به این شکل از بازنمایی ریختی انسان در غیر رئالیستی‌ترین شکل ممکن، آرزویی که تنها در هنر مفهومی جستجو شده است.
اثر به نمایش درامده در پترنیتکچر 2:
