الگوها واسطه شناخت و ابزار تعریف ما از جهان هستند . از طریق  الگوهاست که انسان با اشیا و ایده ها ارتباطی معنادار برقرار میکند. ارتباطی ساختارمند، قابل کنترل و تکرار پذیر که به تصور ما از محیط شکل می دهد و بستری است برای امتداد تصور ما و خلق شکلهای تازه.  تلاش به کشف و ایجاد نظم، و کنترل بی نظمی در این محیط نه تنها تلاشی در حوزه دانش بوده، بلکه هنرمندان بسیاری از آن بهره جسته اند تا آینه ای فراهم سازند از جهانی که باز می شناسند و با خلق جهان های انتزاعی به ستایش این نظم متجلی شده پرداخته اند. 

 اگرچه ما  از امتداد و تکرار ساختارها گفتگو میکنیم، اما الگوهای تکرار پذیر محکوم به تکرار ابدی نیستند و در عمل ماهیتی بسیار پویا و زنده دارند. همچون موجودی زنده متولد می شوند، رشد میکنند، به پختگی می رسند و در نهایت جای خود را به الگویی نو میدهند. امروز، شاهدیم که ابزارهای نوین وابسته به هوش مصنوعی مرزهای تولید دانش و ابزارسازی را در تمامی حوزه ها در می نوردند و ساختارهای پیشین جامعه را تغییر میدهند؛ در حالی که هنوز کاربر عام رابطه خود با ابزارهای دیجیتالی را به خوبی تعریف نکرده است؛ با نسل جدیدی از دانش و تکنولوژی مواجهیم که نحوه تعامل ما با موضوعات را تحت الشعاع قرار داده است و، حال، با توجه به سرعت  فزاینده  ظهور ابزارهای نوین این سوال مطرح می شود که انسان امروزی چگونه میتواند رابطه خویش با جهان الگوهای نو را باز تعریف کند؟ 

رویداد پترنیتکچر همواره به دنبال واکاوی الگوهایی بوده که در شکل دهی به محیط های انسان-ساخت موثر بوده اند و از این طریق نه تنها فضایی برای بازتاب تلاشهای طراحان معاصر فراهم می آورد، بلکه فرصتی است برای ایجاد الگوهایی نو که راهگشای پاسخ به درخواستهای انسان معاصر از محیط زندگی اش باشد.  این رویداد به عنوان یک فرصت برای تبادل ایده‌ها و بحث درباره نقش الگوها در معماری و هنر، از همه‌ی علاقه‌مندان دعوت می‌کند تا در این جستجوی مشترک و ایجاد فضایی منحصر به فرد، الهام‌بخش و تحول‌آفرین شرکت کنند.